cocktail cocktail en co

Cocktailavond op school, wat leuk! Na een spoedcursus cocktails maken (er zijn 3 cocktails uitgelegd), barst er een heuse strijd los onder de deelnemers, verdeeld in groepjes van 3, wie de beste cocktails maakt. En de leraren maar proeven... Wat een baan. Helaas zijn wij het niet geworden, maar ik ben er nog steeds van overtuigd dat er een onduidelijkheid of een foutje was op het beoordelingsblad. Wij hebben er sowieso de meeste liefde in gestopt, en dat is wat telt, si? Daarna komen al gauw plannen ter sprake om te gaan stappen, ik zou niet meegaan. Haha. Helaas, mislukt. Totaal onvoorbereid, zonder de juiste spullen, kleding of make-up, heb ik mezelf toch overgehaald en wat was het gaaf. Maar wat maak je veel mee op zo'n avond. Sowieso heb ik als Nederlander, ik denk net als menig ander Europeaan, je ogen uit; hoe(veel) daar gedanst wordt, voornamelijk door mannen, dat is anders dan wij gewend zijn. Aan het begin van de avond, bij de eerste discotheek, werd er buiten al met glas gegooid en gevochten door jongens van om en nabij de 16 jaar. Inclusief opgedofte, erachteraan rennende, huilende meiden, etc. Net als in de film. Binnen werd er om de 5 minuten op een fluitje geblazen en ging de barman met een fles drank langs de bar af, om in iedereen zijn mond te gieten die maar wilde. Ondertussen vroeg ik mooi aan de salsaleraar van de school of hij niet van dansen hield, waarop ik een heel vreemde blik terugkreeg met de vraag of ik een grap maakte. Helaas, ik had geen idee dat hij de salsaleraar was, hij danst alleen niet op zo'n muziek... Wel een leuke poging tot een normaal gesprek, al zeg ik het zelf ;). Bij de volgende bar was het allemaal nog veel beter, groter, meer mensen, betere muziek, etc. Zo zijn we langzaamaan een aantal zaken afgegaan, en kwam ik erachter dat het hier niet ophoudt. Er is geen eindtijd voor de disco's. Dus ik denk dat ik hier blijf, voor +/- ongeveer altijd. Rond een uur of half 6 was het toch tijd om te gaan, want om 6 uur moest ik wel thuis zijn, dan wordt mijn gastmoeder wakker en ik wilde niet dat ze bezorgd zou zijn, en om half 9 begon school ten slotte weer. Dat was een grotere opgave dan gedacht; ten eerste is onderweg bijna mijn portemonnee gestolen. Maar [en wat zullen jullie trots op me zijn pap en mam], ik had het door en heb hem teruggestolen. De volgende keer dat jongens uit of the blue een random vraag stellen terwijl ik met mijn rug naar ze toe sta, loop ik gelijk weg. Wat leer je hier toch snel. Daarna het volgende obstakel; de taxi. Die waren er zat, rond kwart voor 6 's ochtends, maar ze hebben wel een adres nodig, of op zijn minst goede instructies. Jammer, I failed. Het blaadje met het adres zat in mijn tasje dat ik altijd mee op stap neem, maarja ik was niet voorbereid op stappen, dus die had ik niet bij me. Wel wist ik een grote straat waar ik altijd doorheen moet lopen, vanaf daar zou ik de weg wel kennen. Wat een tegenvaller was het dat die straat nog veel groter is dan ik wist, en dus dat we ergens uitkwamen waar ik geen idee had waar ik nou eigenlijk was. Poging 2; naar de universiteit, die zit in de buurt van mijn huis. Aangekomen bij de universiteit, herken ik niets (later bleek het een school te zijn die dichtbij zit, de universiteit is wat verder). Op zoek naar een volgend, kloppend aanknopingspunt: het zwembad. Er is een overdekt zwembad vlakbij mijn huis, ik hoor regelmatig de kindertjes schreeuwen e.d. dus dat moest wel goed zijn. En inderdaad op weg ernaartoe herkende ik wel wat, maar nee de weg naar mijn huis wist ik nog niet. Toch ben ik toen maar uitgestapt, omdat ik het die arme man gewoon niet aan kon doen om hem naar nog iets anders te sturen. Dus de chauffeur een flinke fooi gegeven, want ja, je voelt je toch een beetje lullig op zo'n moment, en uitgestapt om zelf de rest van de weg te vinden. Ik herkende ook echt wat, maar ik dacht dat het of nog heel ver was, of dat ik toch fout zat. En toen kreeg ik een semi-geniale ingeving; op mijn mail stond het adres waar ik verblijf. En heel toevallig stond net die ene mail open, dus kon ik het zien zonder mijn (dure) internet te hoeven gebruiken, wat ik daarna toch moest voor Google Maps. Maar, alsof het nog niet moeilijk genoeg was, Google Maps kende het adres niet. Wat leuk. Dus toen de volgende taxi mij wenkte of ik een taxi nodig had, heb ik dat, nadat ik gevraagd had of hij het adres wél kende, toch maar aangenomen. En eindelijk, eindelijk thuis. Maar te vroeg gejuicht, hij had me aan de andere kant van het park afgezet. Geen probleem, het is geen groot park, maar met mijn gave van eerst alle verkeerde kanten proberen voordat ik de juiste uitkies, is dat toch ook weer een uitdaging. Thuis aangekomen, enkele minuten na zessen, trof ik een overbezorgde en oververmoeide Doris aan, ze had geen oog dichtgedaan. Oh wat voelde ik me schuldig. Aangezien haar nummer op het briefje stond dat in mijn tasje zat dat ik niet bij me had, had ik geen sms'je kunnen sturen dat alles goed was, en aangezien ze mijn nummer nog niet had, kon zij ook niet vragen of alles goed ging. Dusja, ik niet geslapen, Doris niet geslapen, en de logé van Doris volgens mij ook niet. Wat ben ik toch een goed mens... Toen ik thuiskwam kon ik gelijk douchen en ontbijten en door naar school, heel bijzonder..

Doris heb ik trouwens verteld dat ik mijn sleutels verloren was en dat we helemaal terug hebben moeten lopen naar overal waar we geweest waren, +/- 2 uur. Ik kon toch niet alweer aankomen met een verhaal over dat ik verdwaald was, mét taxi nota bene.. Ik had al een kaart van haar gekregen (en trouwens ook van andere mensen van de school :) ), dat zegt genoeg denk ik. Ik geloof niet dat ze me anders nog zonder begeleiding buiten de deur zou laten komen, al was het maar om naar school te lopen. Terwijl het toch ook heel erg vaak goed gaat. Ik wandel nou eenmaal veel hier, maar mijn slagingspercentage van in 1 keer de weg vinden is denk ik wel 75%, best redelijk toch?

Mijn eerste avond in het nachtleven van Peru heeft zo zijn uitdagingen gebracht en heeft me ook relatief veel geld gekost; een blikje redbull dat zelfs nog duurder was dan in Nederland, een taxi + fooi en nóg een taxi, + normale uitgaven, maar het was wel gaaf. Hopelijk gaan we morgen weer!