En zo blijf je aan het wandelen..

It's Friday, dat betekent weer een uitstapje met de les, dus na de pauze op naar Molino, een winkelcentrum in Cusco. En wat voor een winkelcentrum! O-ver-al spullen. Televisies, horloges, telefoons, mixers, andere huis-tuin- en keukenapparaten, schoenen, echt 100.000 schoenen, kleding, nog veel meer kleding, speelgoed, genoeg om 100 weeshuizen 10 jaar lang te voorzien, echt er kwam geen einde aan. En zo chaotisch en rommelig, je zou er gewoon bijna vrolijk van worden! Heerlijk. Op weg naar Molino heb ik voor het eerst in de bus gezeten hier in Peru, ik heb mijn ogen uitgekeken. Precies zoals je zou verwachten; rommelig, druk, gehaast. Bij iedere halte stapt er een vrouw of man uit met zo'n leuke typisch Peruaanse schreeuwstem om om te roepen waar ze naartoe gaan en vooral te benadrukken dat iedereen heel erg snel in moet stappen omdat ze niet wachten. En voor 70 centimos brengen ze je door heel de stad heen, dat is omgerekend nog geen 20 cent. Heftig. Ook in de stad is er veel te zien; temperament in het verkeer is zeker aanwezig, maar dat was me al duidelijk na een half uur in Cusco, en de winkeltjes en kraampjes aan de kant van de weg zijn ook erg interessant om te zien. En daar waren we dan, in/ bij Molino. Ik voel gewoon dat ik nog een keer terugga. Echt een droomplaats :). Helaas had ik gister al aardig wat geld uitgegeven en ga ik niet uitgebreid shoppen met andere leerlingen en 2 leraren, maar deze plaats heeft zeker de potentie daartoe :D. Na heel Molino te hebben doorgestruind gingen we op weg naar iets te eten; mijn leraar liep heel vastberaden naar een winkeltje toe met iets wat klinkt pepecino's ofzo? Gefrituurde zoete aardappel, met heel erg veel stroop. Lekker, maar geen lunch.. Na Molino zijn we teruggelopen richting Avenida de la Cultura, de straat waar mijn huis bij in de buurt ligt. Maar de klassieke fout heb ik weer gemaakt; deze straat is gigantisch, op zijn minst 18 cuadros (blokken). Dus toen we bij deze straat aankwamen en ik het nog niet herkende, ben ik gauw bij de rest in de bus gesprongen, die naar rechts op deze straat ging. Ik dacht dat dat de juiste richting was. Helaas al gauw werd duidelijk dat ik de andere kant op moest.. En aangezien ik zelf het bussysteem nog niet helemaal doorgrond heb, besloot ik terug te wandelen. Ik geloof dat ik bijna 8 blokken ben gepasseerd voordat ik bij het winkelcentrumpje kwam, en dus vlakbij mijn huis was. En wat was het warm vandaag, ik was toen al kapot. In het winkelcentrum nog maar even gauw die schoenen gehaald die ik zo graag wou hebben, en daarna vliegensvlug (nee eigenlijk heel rustig aan, het was echt warm) naar huis om luchtigere kleding aan te trekken. Dat merk je trouwens ook meteen
op straat, met een korte broek word je overal nagefloten; er worden bijna alleen maar lange broeken gedragen, in verband met de kou als de zon ook maar heel eventjes weg is. Nou, superleuk allemaal, op naar een hamburgertent, voor een echte lunch. Na deze lunch, ging ik toch maar weer
op zoek naar het centrum, voor de wifi en een lekkere koffie, aangezien ik voor het tentje waar ik eigenlijk naartoe wou gaan al verkeerd was gelopen. Eindelijk, ik heb het plaza del armas gevonden, het middelpunt van de stad. Het heeft me maar zo'n 2.5 uur gekost! In die overhete zon. Mijn koffie had ik onderweg maar vast gepakt, aangezien mijn vertrouwen dat ik het centrum nog zou vinden weg was. Dus toen ik eindelijk bij zaken als de Starbucks aankwam, had ik hier geen behoefte meer aan . Alles kon me gestolen worden, inclusief wifi, ik ging wel weer bij de school zitten typen. Dus nadat ik eindelijk het centrum gevonden had (vraag me niet hoe), ben ik gelijk weer weggegaan en heb ik met behulp van de kaart de weg teruggevonden naar school. Daar heb ik maar weer ouderwets zitten werken, totdat het echt te koud werd. Als de zon eenmaal weg is, is het dus zoals gezegd ineens koud,dus toen ik thuis aankwam, waren mijn handen blauw. Ja je maakt het allemaal mee hier in het zonnige Cusco. Nouja, al die snacks heb ik er weer afgelopen zullen we maar zeggen, in zo'n 3 uur, als het niet langer was. Ik heb geen problemen met wandelen, maar wat was ik blij dat ik thuis was, mijn dikke trui aan kon trekken en in mijn koude bedje kon gaan liggen met 3 dekens over me heen. Een leuke poging tot lezen, maar mijn ogen waren te zwaar, dus totdat ik werd wakkergemaakt voor het eten heb ik vast een beetje kunnen herstellen van mijn dagje. Heftig hoor. ;)