Stop! Nog meer politie!
Door: Sharon van der Heijden
Blijf op de hoogte en volg Sharon
13 Oktober 2016 | Peru, Cuzco
Vandaag stond ik voor niets aan de deur bij het café voor de Engelse les. Na een half uur buiten in de kou te hebben gewacht, besloot ik het op te geven en terug naar de school te lopen, toch wel zo'n 10 meter in totaal. Voor mij geen groot probleem, ondanks dat ik vond dat ik een leuke les voorbereid had, overleef ik het wel en nu staan we tenminste quitte voor afgelopen zaterdag :). Rond een uur of half 11 ben ik toen maar uitgebreid wezen ontbijten bij een heel leuk tentje met diezelfde Engelse vriend, waarna we, na een paar andere plekken bezocht te hebben, zoals de bank, waar ik moest betalen om de aangifte af te ronden, maar weer koers zetten richting het politiebureau. Mijn grote vriend was er helaas niet, jammer zeg (al was het wel handig geweest als hij er wel was geweest, maar oké). De aangifte afronden is op zich niet veel werk, ze nemen het bonnetje van de bank aan, gaan op zoek naar je aangifte in het schrift, typen hem netjes over met alle formaliteiten die erbij horen, printen hem, nemen hem met je door, waarna je moet tekenen en weer je vingerafdruk erop moet zetten, daarna kun je gaan. Alleen jammer dat ze mijn aangifte niet konden vinden. Bleek later dat zij mijn voor- en achternaam aan het zoeken waren in het schrift en de man alleen mijn achternaam had opgeschreven (waarvan ze mij trouwens de schuld gaven, ik had mijn volledige naam op moeten geven, wat ik heb gedaan though). Na behoorlijk wat tijd dus, ging die vrouw aan de slag met mijn aangifte, totdat ze mij naar binnen riep en we samen alles door gingen nemen. Bleek dus serieus dat er in de aangifte niets gezegd werd van een vest dat verloren (gestolen dus) was, terwijl ik die man er gister nog op aangesproken had. Het gaat mij echt niet om dat vest, de waarde daarvan is net iets meer dan 10 euro, maar kom op zeg, is die man dom? Of heeft ie echt een hekel aan me ofzo, dat gevoel kreeg ik ondertussen wel een beetje. Ik maakte dus weer commentaar dat ik ook mijn vest 'verloren' was, waarop ik als antwoord kreeg dat ik dat gister tegen de man had moeten zeggen en dat ze nu niets meer aan konden/mochten passen. Toen heb ik toch maar even duidelijk gemaakt dat ik dat gister al gedaan heb en dat die vent gewoon niks heeft aangepast, voordat ze mij dadelijk weer aankijken alsof ik niks kan. Nou, toen mocht ik de keuze maken om morgen terug te komen om het vest in de aangifte te laten zetten of hier genoegen mee te nemen en dit te ondertekenen. Dat was geen moeilijke keuze. Toen was vrijwel alles afgehandeld, inclusief vingerafdruk natuurlijk, en vroeg ik naar het blaadje met het echte verhaal erop. 3 keer raden, dat konden ze me niet geven, dat is alleen voor op het politiebureau. Dus dat moet die sukkel van een vent ook geweten hebben toen hij mij 3 keer beloofde dat ik vandaag dat papier mee naar huis zou krijgen. Hij zal wel gedacht hebben, ik ben er morgen niet, dus problemen maken kan ze toch niet, ofzo. De vrouw, die mee aan het helpen was, pakte er toen een map bij terwijl ik aan het wachten was op de andere vrouw en zodra ze hem opende zag ik bovenop het blaadje met mijn verhaal liggen. Mevrouw denkt, hmm laat ik dat even uitgebreid voor haar neus gaan zitten lezen, terwijl ze hem niet mee mag nemen. Leuk. Ik probeerde het nog een keer door om een kopie te vragen, maar kreeg als antwoord dat ik, als ik dat papier echt wilde, ik morgen terug moest komen om ruzie te maken met die man die mijn aangifte heeft afgehandeld (waarvan ik al wist dat ik het sowieso niet zou gaan winnen, stomme mensen daar). Ik heb er maar genoegen mee genomen en enkel de aangifte van verloren meegenomen, het heeft ondertussen genoeg tijd en frustraties gekost hier op dat stomme politiebureau. Zoveel tijd dat ik vandaag alweer niet naar mijn vrijwilligerswerk kon..
Na al dit gedoe, hebben we nog een hele wandeling gemaakt, op zoek naar een bepaalde plaats, met een tussenstop bij de school om even frustraties te uiten en familie te contacten. Toen ik na de wandeling weer thuiskwam was ik kapot, zijn we snel gaan eten, heb ik een megasnelle douche genomen om meteen aan te sluiten bij de kookles van de school. We gingen, verrassend genoeg, een Thais gerecht maken, veganistisch, maar erg lekker, ook al heb ik er niet veel van geproefd, want van een bord eten waar de hele groep van proeft en daarna nog een waarvan je met 4 mensen moet eten, gaat me stiekem toch een beetje te ver. Daar ben ik nog niet klaar voor :). Na de kookles gingen we net als in die goeie ouwe tijd (3 dagen geleden) weer eens op stap, het was namelijk de laatste avond van een Nederlandse vriend (voor een week), ook al was dit niet mijn beste avond. Aangezien ik zelf niet helemaal fit was en de rest er geloof ik ook wel klaar mee was zijn we rond 3 uur al naar huis gegaan. Weer een intensief dagje dus.