Zo kan het dus ook zijn
Blijf op de hoogte en volg Sharon
09 April 2017 | Colombia, Medellín
Toen ik op een gegeven moment bijna werd achtervolgd door iemand die, ik denk, zijn bar wou promoten, ik heb niet omgekeken maar ik hoorde andere mensen tegen hem praten dus mijn conclusie is dat ie werd tegengehouden door andere mensen (stel je hierbij geen spectaculaire achtervolging voor, meer een aanhoudende verkoper, wat voor mij in deze context al verontrustend genoeg was), was ik er wel zo klaar mee. Ik ben een stukje doorgelopen, de weg overgestoken en ben heel snel weer terug richting het plein gelopen, in de hoop dat die ene gek (en al die andere) het niet op zou vallen. Nou, op naar de volgende poging, een straat met allerlei kraampjes, hier zag ik zo nu en dan een enkel groepje toeristen lopen, waar ik heel dankbaar voor was, dat moest toch wel te vertrouwen zijn. Ondertussen voelde ik me echt niet meer fijn in heel deze omgeving en ben ik nog steeds snelwandelend en opgefokt kijkend overal doorheen gelopen en ook deze keuze bleek niet de allerbeste te zijn... Er waren toch minder toeristen dan ik dacht, en aan alle kanten werd ik weer aangestaard en aangesproken, vaak niet met als doel te verkopen. Op een gegeven momentje, toen ik nog een klein rot straatje had gehad, zag ik de echte toeristenkraampjes weer, inclusief toeristen, en normale verkopers, en minder tot geen rare verslaafden, wat een opluchting. Vanaf nu was het plan alleen nog maar richting dit soort kraampjes te gaan, of gewoon op het plein blijven, dan maar minder van de omgeving verkennen, ik heb mijn portie wel gehad voor vandaag. Al gauw betrok de lucht en ben ik een megagrote supermarkt/alleswinkel in gevlucht om te schuilen voor de komende regen. En hier kon ik eindelijk heerlijk rustig aan gaan lopen en volledig ontspannen. Nadat ik lang genoeg in de winkel had rondgehangen en na nog wat doelloos buiten rondlopen, besloot ik maar gewoon weer richting huis te gaan, heel veel kon ik hier toch niet doen verder en al die verslaafden en bedelaars die toch overal wel te vinden zijn, dan wel in mindere mate, kwamen me zo ondertussen mijn strot uit, om het maar even mooi te zeggen.. In de metro heb ik uiteindelijk last-minute besloten geen genoegen te nemen met een haf-verpeste dag en gewoon nog bij een ander station uit te stappen, waarvan ik dacht dat er wel leuke dingen te doen waren en wat ben ik daar blij mee geweest. Uiteindelijk is dit de eerste plek in de hele week geweest waar ik niet werd aangestaard, wat echt heerlijk is en heb ik hier in alle rust over een marktje gestruind en de botanische tuin bekeken. Die deed me trouwens heel erg aan de efteling denken, zoals het er bij de ingang uitzag. Hier heb ik dan ook mijn eerste 2 nummers van mijn reis gescoord, ja ja. 2? Ja, 2. Van een en dezelfde meneer welteverstaan, meneer van een jaar of 40 gok ik, die aan me had gevraagd of ik even een foto van hem kon maken en me daarna achterna kwam om nog even een leuk praatje te maken. Van twee voorbijlopende toeristen kreeg ik in ieder geval al een meelijend lachje, dat scheelde, ik voel de eendracht. Dat ik geen Colombiaans kaartje heb, maakte hem niet uit, hij wacht wel 4 maanden op mijn telefoontje. Arme meneer. Maar even serieus, wat denkt zo'n kerel nou, zijn mensen nou echt zo dom/blind/wanhopig/allestegelijk?? Mijn vertrouwen in de mensheid daalt ;).
Uiteindelijk heb ik een erg leuke dag gehad en is er niks vervelends gebeurd én ... Ik heb tegen alle verwachtingen in mijn telefoon nog. Al ga ik dat niet nog vaker zeggen, iets met het lot tarten ofzo?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley