Hey, een bekende

En dan staat er 's ochtends een bekende vreemde voor je neus, daar was Ronnie ineens. Geheel onverwachts natuurlijk, wat is de wereld toch klein. Nouja, als ie er dan toch is, waarom dan niet een paar weekjes samen verder reizen. Als de ervaringsdeskundige die ik ondertussen ben in Medellín is het natuurlijk mijn eerste taak om ook Ronnie hier bekend te maken. Dus op naar het eerste uitstapje in Medellín, het Exploratorio (of iets in die richting). Een heel groot museum, vergelijkbaar met Nemo in Amsterdam waar je allerlei proefjes kunt doen en nog veel meer kunt bekijken. We begonnen bij het aquarium. Nouja, de ruimte met nog meer ruimtes allemaal vol met aquariums met allerlei tropische vissen. Echt supergaaf om te zien. Daarna zijn we doorgegaan naar de landdieren, waar ik stiekem al iets minder blij van werd, met alle gigantische kakkerlakken en andere vreemde insecten. Verder was er nog een gebouw gewijd aan geschiedenis, de hersenen/het zenuwstelsel (met een zeer leuke evenwichtstunnel, waar alle vorm van evenwicht dus wegvalt), geluid en ik weet niet wat allemaal nog meer. Ieder gebouw had ook nog eens 2 of meer verdiepingen, dus het was op zich best een groot iets. Het beste deel was voor mij in ieder geval toch wel het aquarium en we waren ook blij dat we daar begonnen waren, want na 3 gebouwen vol met informatie voornamelijk in het Spaans, begint de concentratie toch wel af te nemen en kijk je steeds minder naar alles en dat was natuurlijk zonder geweest van al die leuke visjes. Verder konden we goed merken dat het Semana Santa was; Pasen, maar dan op zijn Zuid-Amerikaans, vanaf donderdag of vrijdag tot maandag is heel Colombia min of meer in rust geweest, was iedereen dus ook vrij en trokken mensen er massaal op uit. Het was dus wel druk, vooral bij de proefjes, maar goed niks wat de pret kon bederven natuurlijk. Na een snelle lunch was het plan om terug te gaan naar het hostel, want die arme Ronnie had natuurlijk een zware dag en nacht gehad in het vliegtuig en in de bus, tijd voor een schoonheidsslaapje. Zo goed als ik ervoor had gezorgd dat we in een keer goed liepen naar het Exploratio, door naar de weg te vragen om de 20 meter, zo goed zorgde Ronnie dat we veilig en wel weer terugkwamen bij het hostel, op gevoel. Dat heb ik nu nog nooit voor elkaar gekregen ;). Toch nog niet zo moe als gedacht, hebben we maar gewoon even gechilld en een heerlijk complete maaltijd in de vorm van noodles en bouillon gegeten. Toen Ronnie dan toch maar naar bed ging, was het voor mij tijd om op stap te gaan, met vrijwel iedereen van het hostel, wat leuk! Dat betekende een groep van zo'n 6 Zuid-Amerikanen en 4 Europeanen, de salsabarretjes overwonnen dus... Laat salsa nu net niet mijn specialiteit zijn, dus toen we een tentje zagen (hoorden) met gewoon lekker muziek zijn we maar volledig op de Europeaanse (Nederlandse) manier naar binnen gedrongen, zonder entree te betalen. Zodra we voet binnen de deur zetten veranderde ook deze muziek meer in salsa-muziek, maar uiteindelijk heb ik me hier goed zat kunnen vermaken en zijn we uiteindelijk nog opgesplitst ook, zij op zoek naar een nieuw salsa-barretje, wij tevreden op deze plek en dus gebleven. Teruggekomen in het hostel is het me nog gelukt om de deur van een verkeerde kamer open te maken, waarin een vrouw bijzonder verward half-wakker werd van ons. Wat een prestatie weer.