Ontdekkingstocht door Cusco by night

Deze week heb ik 's middags les, van 2 tot half 7. En dat is heftig, om 4 uur is mijn hoofd klaar met werken voor de dag. En dan duurt het nog best lang allemaal. Maar gelukkig heb ik een superleuke, -lieve lerares, waar we wel echt mee kunnen lachen, dat scheelt. En dat is ook wel nodig, want ik had me verslapen. Met de wekker op half 9, heel optimistisch, vandaag zou een productieve dag worden, ben ik geloof ik rond 4/5 uur gaan slapen, maar ergens is iets misgegaan. En daar kwam ik achter toen ik om half 1 wakker werd en me nog moest gaan haasten om überhaupt op tijd op school te komen (incl. wandeling van een klein half uurtje). Huiswerk maken? Nee daar doen we niet aan. Wat een goede houding zo op mijn 2e dag bij deze lerares. Wat heb ik me geschaamd... Gelukkig kon ze er wel een beetje lachen, al was het dan als een boer met kiespijn. Het verhaal was leuk voor haar, het resultaat wat minder. Maar het is allemaal goedgekomen, en mijn extra-actieve houding in de les kon ze vast wel waarderen.
Tijdens de les begon het erg hard te regenen en onweren, maar het duurde even voordat ik doorhad wat er nu precies uit de lucht viel. Ik bedoel, na een week geen regen gezien te hebben als Nederlander (anderhalve week zelfs), vergeet je al gauw dat het bestaat. #luxeprobleem. En gelukkig was alles weer normaal toen ik naar huis moest lopen.
Nu er een nieuwe meisje bij ons in de klas zit, heb ik de taak maar op me genomen om haar wegwijs te maken in de stad. Dus daar gingen we, samen
op zoek naar een leuke pub, para tomar una bebida. Bij het eerste cafétje werd ons na 1 drankje heel vriendelijk en behulpzaam de rekening aangeboden, dus die hebben we maar aangenomen, zodat die mensen ook nog wat aan hun avond hadden. Bij de volgende zaak hadden we het beter getroffen, een echte Irish Pub, volledig gevuld met mensen, en later zelfs met een heuse cameraploeg. Jaja, ik vorm het decor voor een film ben ik bang. Kan dat ook weer van mijn bucketlist af, net als vele andere dingen die ik in Nederland niet gauw mee zou maken. De acteurs waren (ik zou bijna willen zeggen: net als in de film) typisch; potige man, met lang heel donker haar, te lang naar mijn mening, vies lang, zeg maar een matje maar dan overal (lekker duidelijk dit). Kin omhoog, leuk pakje aan, en aan zijn hand een vrouw met extreem lang haar (dat zouden eerder 100.000 matjes aan elkaar geplakt zijn :) ), voor zover ik me kan herinneren zeer volle lippen, een chique jurk, en ook kin omhoog. En die moeten dan keer op keer door dat cafétje naar binnen lopen, naar de ruimte waar ze aan het filmen zijn, rechts langs ons tafeltje af. Het tafereel dat zich aan ons tafeltje afspeelde was ooke erg interessant; all of the sudden draaide een man die bij een andere tafel stond zich om: "Hey, what's up girls?" Altijd leuk, wildvreemde Australiërs die een heel gesprek beginnen. Na een halve negeersessie vatte hij de hint nog niet op, dus hebben wij ons maar even van onze meest sociale kant laten zien, en zijn we op zijn gespreksonderwerpen ingegaan. Het deed wel pijn in gedachten toen ik zijn vrienden (of in ieder geval degenen bij wie hij in eerste instantie stond) weg zag gaan, wat hij als uitnodiging zag om er een kruk bij te pakken en bij ons te komen zitten. Gezellig! Reisplannen, eettips en, jawel, zelfs e-mailadressen uitgewisseld (mijn spammail, arme man) en toen zijn we er gauw vandoor gegaan. "Oh het is al laat, zullen we maar eens naar huis gaan?" "Ja goed idee, het was gezegllig doei!" Buiten aangekomen zijn we zo snel mogelijk een disco ingevlucht, voordat ie achter ons aan zou komen, deze oversociale en zeer fanatieke persoon. En 3 keer raden, na 20 minuten in de disco, staat hij ineens naast ons! We konden ons geluk niet op. Gelukkig was ie deze keer een stuk beter van begrip, dus toen we geen gesprek meer aangingen is ie maar weggegaan.
De disco met zijn tweeën is ook een belevenis op zich; je hebt niet zoveel vrienden die je helpen om van bepaalde personen af te komen. Dit mag de pret natuurlijk niet drukken, maar toen zo ongeveer de gehele mannelijke bevolking om de beurt aan ons had gevraagd om te dansen (ze waren met een overgrote meerderheid t.o.v. de vrouwen), hebben we het toch maar ergens anders gezocht. Uiteindelijk een erg geslaagde avond, alleen waren we het niet eens over de eindtijd. Met pijn in mijn hart ben ik de taxi ingestapt om naar huis te gaan ;).