partyparty

ons intrekken in het appartement, dat is reden voor een feestje, dus tijd om op stap te gaan (en het is zaterdag, dat is eigenlijk al reden genoeg). Samen met een Engelse jongen, een Nederlandse jongen en mijn 2 huisgenootjes ging ik dus rond een uur of 11 op pad. Een bijzondere nacht is het geworden.. Na de eerste disco, maakten de jongens en ik een tussenstop bij een barretje, een echte bar waar je nog gezelschapsspelletjes kon spelen. Jenga, in dit geval. Vol zelfvertrouwen begon ik eraan, maar zodra de toren omviel na mijn eerste poging tot het pakken van een blokje, verdween dit zelfvertrouwen als sneeuw voor de zon. Ook mijn 2e en 3e beurt waren niet om over naar huis te schrijven en toen de toren nog een keer omviel door mijn toedoen, heb ik het opgegeven. Het idee was leuk though. Daarna was het even wachten tot de drankjes op waren, want ja zitten en niets op een avondje uit betekent inkakken. Uiteindelijk kwamen we uit bij Mama Africa, waar we erg lang zijn blijven hangen, totdat we onszelf weer herenigden met de rest van de groep. Met een missie deze keer. Rond 6 uur moesten we richting het vliegveld gaan om een jongen op te halen, die in een van de appartementen zou komen te wonen voor een tijdje. Dus, ondanks dat ze allang fuck-off muziek aan het draaien waren, hebben we er nog even een leuke tijd van gemaakt en gingen we rond half 7 weg. Helaas kwam ik er op dit moment achter dat mijn jas, vest en sjaal gestolen waren uit de discotheek. Jaja, iedereen gooit zijn spullen daar overal op de grond, en de mijne worden weggehaald, typisch. Gelukkig is het hier 's avonds niet zo koud (oh man ik ga iedere avond dood van de kou..) Mijn sjaal en vest had ik welgeteld zo'n 4 dagen geleden gekocht, maar oke ik overleef het wel. Om half 7 hadden we dus de taxi richting het vliegveld. Een van mijn leukste taxiritjes hier tot nu toe. Een taxichauffeur die ook wel in was voor een feestje en 3 meiden die recht van het stappen afkwamen. Dat resulteerde in harde muziek en dansjes in de taxi :). Aangekomen op het vliegveld hield het nog niet op, met een geïmproviseerd bordje in de hand met de naam van de jongen erop stonden we daar af te wachten, in de kou, in feeststemming. Maar de jongen kwam maar niet. En maar wachten en maar wachten, mensen aansprekend met de vraag of zij misschien degene waren die we zochten, steeds weer beantwoord met een nee. Wat jammer nou. Het viel ook op dat er steeds maar barweinig mensen tegelijkertijd naar buiten kwamen lopen, na 3 kwartier was denk ik nog niet een kwart van de mensen in het vliegtuig naar buiten gekomen. En dat bleek ook uit het feit dat de menigte met roepende mensen met bordjes om ons heen niet echt kleiner leek te worden. En het waaide zo lekker frisjes, ongeveer een gevoelstemperatuur van -10 voor mij, joepie! Oké dat is overdreven, maar ik moet zeggen dat ik mijn lieve zachte vestje toch wel heel erg had gewaardeerd op dat moment :). Uiteindelijk, na weet ik hoe lang, kwam er een jongen die het misschien wel zou kunnen zijn (maarja die waren er al een stuk of 10 meer geweest en die waren het ook allemaal niet), en die ook echt bevestigend antwoordde. Gauw richting de warme taxi dus. Nu moesten we ons wel enigszins normaal gedragen, want ja het is wel handig om een beetje een degelijke indruk te maken op iemand die hier net aangekomen is. Uiteindelijk kwamen we rond half 9 thuis aan en is de taxichauffeur ervandoorgegaan met het wisselgeld. Ik denk dat ie het als fooi voor zichzelf beschouwde voor het lange wachten. En ja, als het hier iets na half 9 is, is het thuis geloof ik iets na half 4, mooie tijd om voor de eerste keer met mijn familie te skypen. Dus probeerde ik dat er gelijk maar eventjes achteraan. Maar na een half uur een gesprek te hebben gevoerd over het wel of niet zien van elkaar (ik zag vrijwel alleen maar schimmen en soms even een hoofd voorbijschieten) en na 3x gehoord te hebben dat ik er toch wel erg moe uitzag, hebben we maar besloten een andere keer verder te gaan.