Todo tranquilo

Ben je eindelijk bij met je blogs, stop je daarna weer met schrijven, een beetje dom. Aan de andere kant, er is op het moment ook niet zoveel interessants om over te schrijven, dusja waarom zou je het dan doen. Bij deze dus een overview van mijn muy tranquila semana..

Mijn baantje bij het reisbureau is wel oké, ik heb allerlei ideeën aangedragen waar hij heel enthousiast over was, dus nu wacht ik een beetje af tot hij er zelf ook wat mee gaat doen. Ik heb het gevoel dat de man een beetje afwachtend is, dat hij liever opdrachten krijgt die hij uit moet voeren dan dat hij zelf leiding geeft. Dat baseer ik op het feit dat hij mij voor werkelijk alles om advies vraagt; welk appartement hij moet gaan huren, welke prijzen hij moet hanteren, wat hij moet doen met zijn website, en ga zo maar door. Maarja ik blijf gewoon een random toerist met 0 ervaring in deze business en doe maar een beetje wat ik denk dat goed is, dus het lijkt mij niet perse handig of blind te vertrouwen op wat ik zeg, maar oké, het is wel goed voor je zelfvertrouwen. Met een beetje geluk mag ik binnenkort met hem en 8 toeristen mee op een tripje, als medewerker van het bedrijf en dus gratis, dat zou mooi zijn want de reisjes hier zijn echt heel erg duur. Als de andere toeristen het goed vinden, ga ik mee en verleen ik daar wat hulp bij vertalen voor de toeristen en ga ik op zoek naar meer promotiemateriaal; zo kan ik bijvoorbeeld foto's maken en mijn eigen ervaringen beschrijven. Ook gaan we binnenkort met mijn vrienden hier naar Rainbowmountain, wat ik al sinds ik hier ben een keer wil, voor een bodemprijsje (hij wilde geen winst maken als hij maar wat reviews kan krijgen), win-winsituatie dus. Donderdag was een erg zware dag op mijn werk, nadat we de verjaardag van de Argentijnse vriend hadden gevierd, kwam ik om kwart over 7 thuis en moest ik om 8 uur weer in het café zitten om les te geven. Toen de meiden teksten aan het lezen waren viel ik praktisch in slaap en moest ik bij iedere vraag die ze stelden verbergen dat ik zat te knikkebollen. Daarna was het gelijk tijd om door te gaan naar mijn werk, waar ik tot 2 uur van mezelf door moest gaan. Echt productief is anders, maar ik heb best wat leuke foto's geselecteerd en bewerkt, ofzo. om 2 uur mocht ik dus eindelijk weg van mezelf, en was het tijd om even bij te slapen, voor 2 uurtjes. Na het eten ging iedereen op stadswandeling, als activiteit van de school, waar ik niet aan mee heb gedaan, dat kon ik niet aan. Dus om half 9 mocht ik nog even slapen van mezelf, dat is uiteindelijk uitgelopen tot half 1, en om 1 uur stonden we gezellig weer in Mama Africa. Gelukkig ben ik vrijdag vrij, omdat mijn baas weg is.
Ondertussen gaan de Engelse lessen ook door en heb ik er misschien een leerling bij voor 5 dagen per week, wat een zeer welkome extra tijdsbesteding zou zijn. Je weet het echter nooit hier, misschien het uiteindelijk niet door.
Mijn pakketje is ondertussen eindelijk binnen en wat ben ik blij met mijn heerlijk warme jas en sjaal, mijn extra vest, mijn winterpyjama, mijn medicijnen, stapels kauwgum en natuurlijk alle leuke post en knutselwerkjes van mijn familie. Ik heb maar 3 dagen voor mijn pakketje naar het postkantoor hoeven gaan, dus dat valt me nog mee. En de derde keer mocht ik mooi tegen de richting van een optocht inlopen (gelukkig was het op de stoep niet zo druk), waardoor je ook nog eens vermaak hebt tijdens de wandeling van ongeveer een kwartier. Wat jammer dat ik nog steeds niet echt iets bij me heb om foto's te maken, het zou wel leuk zijn om een keer een impressie te geven van dergelijke gebeurtenissen. Met mijn telefoonkaartje, de voornaamste reden waarom ik een pakketje zou krijgen, ben ik ook heel blij, alleen kan ik niks. Om de een of andere redenen kan ik whats'app niet verifiëren en dus maakt het vrij weinig verschil of ik nu mijn telefoon bij me heb of niet. En dan maar niet, anders kun je zo'n toch alleen maar verliezen, zeggen ze. Goh, wijs zeg.
Vrijdag, na het postkantoor, was het ook weer tijd om terug te gaan naar het ziekenhuis, ter controle voor mijn ogen. Het is nu weer vrijwel helemaal goed, ik mag alleen bepaalde make-up niet meer gebruiken, maar mijn lenzen in ieder geval wel weer! Wat fijn, wat ben ik klaar met die scheve bril die nodig een keer afgesteld moet worden. Na het ziekenhuis zijn we nog even gezellig op de plaza gaan zitten, totdat het echt te koud was om het nog aan te kunnen en toen was het tijd om richting binnen te gaan. Stappen is er niet meer van gekomen, hoewel het vrijdag is, maar een leuke avond kunnen we er toch wel van maken. Morgen gaan we met de hele groep raften en zip-linen, waar ik heel erg benieuwd naar ben, dus een nachtje slapen kan ook geen kwaad...

Heel veel bijzonders gebeurt er op het moment niet, we modderen wel wat aan..