Cañon de Colca, heenreis naar Arequipa

Dinsdagochtend om kwart voor 5 gaat de wekker, tijd om te ontbijten en de taxi te pakken richting het busstation. Daar kwamen we rond 10 voor 6 aan, net op tijd dus voor de bus van 6 uur, wat betekent dat we als het goed is om half 4 in Arequipa aankomen. Daar kwam mijn huisgenootje 's morgens vroeg mee: 'He, wist je eigenlijk dat we een busritje van zo'n 9 uur gaan maken?' Nee ik had dus werkelijk geen idee, dus dat was een leuke verrassing. Om 6 uur liepen we dus de bus in, waar we tot de ontdekking kwamen dat de plekken die op onze tickets stonden al bezet waren, nouja geen probleem, dan gaan we gewoon ergens anders zitten. Voor 30 sol (nog geen 8 euro) hadden we een redelijk comfortabele bus, waarin natuurlijk van alles te zien is. Na de eerste stop stond er ineens een jongen naast me met een heel boos gezicht met de woorden: 'once, doce' (elf, twaalf), dus ik kijk de jongen aan in zijn leuke vriendelijke gezichtje en kijk omhoog en zie dat wij op stoel 11 en 12 zitten. Wat een ellende. En de jongen leek niet in staat te zijn om, net als wij eerder die dag, spontaan een andere plek uit te zoeken. Dus hij herhaalde nog maar eens diezelfde woorden, ik denk om zeker duidelijk te maken dat ie echt op onze plekken wilden zitten, wat we op zich ook al uit zijn gezichtsuitdrukking op konden maken, maar oke dat terzijde. Wij daarom maar aanstalten maken om onze spullen te pakken en te verplaatsen toen het zonnestraaltje ineens weg was, he vervelend. Maar niet getreurd, na een minuut of 5 kwam hij gelukkig weer terug en herhaalde voor de verandering nóg maar een keer dezelfde woorden, zonder zijn gezichtsuidrukking ook maar een moment te hebben gewijzigd. Wij gingen dus opnieuw onze spullen pakken en aanstalten maken om te verplaatsen toen de jongen van de tickets zich ermee ging bemoeien, ons weg wilde sturen naar onze plaats, waar dus al mensen zaten, die wegstuurde, ons alsnog weg wilde sturen naar die plaatsen, totdat wij suggereerden dat de vrolijke knaapjes misschien op die plaats konden gaan zitten, zodat wij gewoon hier konden blijven zitten, mét al onze spullen. Blijkbaar is het ook heel normaal dat mensen de bus ingelaten worden om zaken te verkopen, zo heb je de simpele voedselvrouwtjes, die broodjes, gevulde aardappels, flesjes drinken en andere eetbare zaken verkopen, maar ook de echte promotiemannen; die komen zo'n bus in, beginnen een praatje, houden na een uur een keer op, delen een testertje van hun product uit, gaan toch nog even door met praten en gaan dan iedereen met een testertje langs; als je het product wilt, mag je het testertje houden, anders lever je hem weer in. Wel bijzonder, ze verkopen allemaal echte wonderproducten, die je jonger eruit laten zien, goed zijn voor je spijsvertering, je nooit meer ziek laten worden, je conditie vooruit laten gaan, tegen tandproblemen werken, etc. etc. En dat allemaal in één tubetje, ja interessante verhalen waren het. Dan had je nog de televisies in de bus, waarop ze erg goede films afspeelden, in het Spaans dan wel, maar als je de film al kent en een beetje Spaans spreekt, is het wel te volgen. Wel was het erg jammer dat tot 2 keer toe het scherm op een cruciaal moment in de film niet meer functioneerde en ook het geluid op een gegeven moment ophield. Maarja het idee van de films was leuk. De reis heb ik daarom maar grotendeels slapend doorgebracht, de promotiemannen waren niet bijster interessant en de films.. tsja, de films. Op een gegeven moment moest iedereen echter de bus uit om bagage te laten controleren, iedereen behalve de oude mensen natuurlijk. De tassen werden gecontroleerd op fruit en dat deden ze bijzonder snel met bijzonder goede apparatuur. Alles werd zelfs zo snel gedaan dat je niet genoeg tijd had om naar de wc te gaan bij het controlepunt. De mensen die dat dus wel deden, werden vergeten door de buschauffeur. 5 minuten lang hebben mensen zitten roepen en op de grond gestampt (we zaten in een dubbeldekker) om de buschauffeur te laten stoppen, maar dat leek hij niet van plan te zijn. Uiteindelijk zijn we natuurlijk toch gestopt, om te wachten op onze vondelingetjes. Daarna moesten we nog een paar uur en toen kwamen we eindelijk aan in Arequipa; 11.5 uur zijn we onderweg geweest met de bus, om het nog mooi af te sluiten in een taxi, 20 minuutjes lang. Aangekomen op de plaza de armas van Arequipa, valt het ons op hoe rustig de mensen hier zijn; taxi's geven voetgangers zowaar ooit voorrang, wat in Cusco absoluut niet tot de mogelijkheden behoort en op de plaza zelf zijn niet eens auto's te vinden. Arequipa is ook echt een mooie stad en qua opbouw van de winkelstraat deed het me zelfs een beetje aan Eindhoven. Na onze aankomst in het hostel zijn we meteen op zoek gegaan naar een restaurantje, maar blijkbaar is ook meteen de gids naar ons hostel toegestuurd om wat extra uitleg te geven, dus die heeft daar een uur gewacht voordat we daar überhaupt achterkwamen en ja, toen zaten we te eten, dus mocht ze na een uurtje nog een keer terugkomen. Na het eten hebben we nog even gauw wat inkopen gedaan voor de tocht van morgen (vooral voor het ontbijt want dat zouden we pas na 3 uur krijgen) en kwamen we onderweg nog vrienden uit Cusco tegen, wat een kleine wereld.. Daarna moesten we heel gauw weer terug naar het hostel om alsnog de gids te spreken en toen was het al gauw douchen slapen, want om half 3 's nachts zou de wekker alweer gaan..