Salkantaytrek, dag 2

Om 5:40 wordt er op de tent geklopt, de kok is er om te vragen welke smaak thee we willen hebben. Wat een luxe zo, wakker worden in een tent en zowaar thee op bed krijgen. We hadden 40 minuten om al onze spullen te pakken, om te kleden en natuurlijk de thee op te drinken. Ik had gedacht mijn tijd op te delen in 20-20, voor de thee en voor de rest, maar ergens is er iets misgegaan en ineens had ik nog maar 10 minuten om alles te doen, wat vanzelfsprekend niet mogelijk is :). Dus, laat bij het ontbijt en na het ontbijt moest ik nog een deel van mijn spulletjes inpakken. Gelukkig wist de gids goed hoe hij moest opjagen, en (on)gelukkig heeft dat zoals altijd vrij weinig effect, dus na een goede 10 minuten extra, konden we dan eindelijk vertrekken. Vandaag zouden we maar 5 uur hoeven lopen, wat niks is vergeleken met gister, maar wel weer continu, 5 uur lang, afdalen, wat heel erg vervelend voor je benen en voeten is. In eerste instantie zou de weg eigenlijk vrijwel vlak zijn de hele route, met een continue lichte afdaling erin, wat prima te doen is, maar onderweg vertelde de gids ons dat we 2 keuzes hadden; de autoweg volgen, die dus redelijk vlak was, of de wandelroute, met klimmen en sterk afdalen erin. We gingen ervanuit dat de gids er nog op terug zou komen op het punt waar we konden kiezen, echter, na een half uurtje, vertelde hij ons dat we nu optie 2 deden. En ik had mooi mijn schoenen aan die geschikt waren voor optie 1; dus de hele groep mocht weer even afwachten want de schoenen moesten gewisseld worden, met sneakertjes zonder profiel proberen af te dalen op losse stenen en zand werkt simpelweg echt niet. Al gauw konden we weer doorgaan en kwam ik erachter dat het sd-kaartje van mijn camera vol was. Tsja, dat soort problemen krijg je als je ouderwets een fototoestel moet gebruiken, in plaats van een coole telefoon. Gelukkig heb ik 4 reservekaartjes bij me, alleen jammer dat ze in mijn kamer in het appartement liggen. Ik had niet verwacht dat ik ze al nodig zou hebben, dusja wie zou ze dan ook voor de zekerheid tóch wel meenemen..? Ik in ieder geval niet dus, dat wordt voor nu foto's verwijderen en hopen dat ik in een dorpje op dag 3 of 4 een kaartje aan kan komen; anders wordt het waarschijnlijk als enige tourist in de wereld Machu Picchu bezoeken zonder foto's te kunnen maken.. Wie bedenkt het. Maarja, klimmen en afdalen dus, het was wel een leuke route. Vooral de korte, maar heftige klimmetjes waren leuk om te doen. Gelukkig is het landschap de hele dag ongeveer hetzelfde geweest, dus heel veel foto's heb ik niet hoeven maken. Tegen het einde van de route kwamen we uit bij enkele dorpjes, en konden we weer op redelijk normale wegen lopen. En wat was ik blij toen we aankwamen bij de plek waar we gingen lunchen, voor vandaag was het klaar met lopen. Eerst mochten we genieten van weer een heerlijke lunch, waarna we met een busje richting de kampeerplek gingen, even uit konden rusten, en verder konden relaxen in de thermale baden van Santa Theresa, het dorpje waar we zouden verblijven. Heerlijk relaxed hebben we in het water gelegen, totdat, na ongeveer een uur, er een vreemd Peruaans jongetje van een jaar of 8 gok ik mij volledig aanklampte en absoluut niet meer los ging laten. Gelukkig was daar Maarten, mijn Nederlandse huisgenoot, die me heeft bevrijd, waarna we vrij snel het water zijn ontvlucht.