En op naar de volgende

Een leuk plekje, dat Cartagena, maar na een aantal dagen door het stadje gestruind te hebben en eigenlijk alleen lekkere dingen gegeten en gedronken te hebben, zijn we er wel klaar mee. Het grootste avontuur wat we hier hebben meegemaakt is op zoek gaan naar huppelepup de la Popa (van de Paus). Nouja, op zoek, het is een gebouw op een heuvel, we moesten enkel de weg ernaartoe vinden. Toen we na een anderhalf uur aan de voet van de zeer steile heuvel kwamen, maakten zelfs de jonge jongens die er aan het voetballen waren ons duidelijk dat we daar niet omhoog moesten gaan, omdat het geen veilige plek was. En dat hadden wij ook wel bedacht ja, een halve vuilinsbelt om doorheen te lopen en geen lichten, toch wel zo ongeveer het typische beeld van een krottenwijk. Abort mission, we zijn maar omgekeerd. En de volgende dag was het tijd om door te gaan, naar Santa Marta deze keer. Wat is er is, geen idee, ik weet dat het een bekend plekje vlakbij de kust is, we zullen ons er vast vermaken. Eerst met de lokale bus richting de busterminal; een lokale bus die helemaal volzat welteverstaan en die onderweg steeds voller gepropt werd, waar dus voor onze rugzakken eigenlijk echt geen ruimte was. Het was eventjes afzien, met veel ongewenst maar onvermijdelijk lichamelijk contact en gehannes met de tassen om mensen erin of eruit te laten, maar het is allemaal goedgekomen. Deze keer hoeven we maar een uur of 4 vanaf de busterminal tot aan het volgende plekje en in deze paar uur is het de mensen van de busmaatschappij (vermoed ik) gelukt om dingetjes uit mijn tas te halen. Toen ik mijn tas openmaakte, zat het matje ineens niet meer bovenop de tas, maar erin, wat ik sowieso niet zo gedaan had en wat ook niet mogelijk zou moeten zijn, aangezien mijn tas helemaal, maar echt helemaal, volzit. En ja hoor, de tas gaat open en mijn toilettasje en mooie, fijne, lekker warme vest, zijn verdwenen. Dat is nou echt jammer. En ja, wat moeten ze ermee; een gebruikte tandenborstel, een bijna leeg tubetje tandenpasta, een borstel (oke die is vrij universeel te gebruiken), een gebruikte deo en allerlei andere dingen die normale mensen in hun toilettas meenemen en die dus ook allemaal al gebruikt of halfleeg zijn. Jammer van mijn make-up en haarcrème, maarja de keren dat ik dat gebruik, word toch met iedere week reizen minder. En aan de andere kant, wat een ruimte heb ik nu in mijn tas, zo'n vest neemt stiekem best veel ruimte in. Dus, huilen helpt niet, dan gaan we maar gauw het plekje verkennen en wat te eten zoeken, want dat kunnen we nu wel gebruiken. Meteen hebben we een leuk bakkerijtje gevonden met een superleuk, vrolijk vrouwtje en vlak daarbij een ijssalon. Wij zijn weer gelukkig. Het centrum is blijkbaar onbereikbaar te voet op dit moment, door de hevige regen vandaag. Alle straten staan onder water, dus daar lopen is niet zo handig.

Dus het vinden van het centrum hebben we maar bewaard voor de volgende dag, alleen de plek die wij gevonden hebben kan op geen enkele manier het toeristische centrum zijn; lokale winkeltjes, eetkraampjes op straat (dat maakt me gelukkig) en jawel, een heuse mercado zoals in Peru! Met fruit, groenten, eettentjes, een vlees en vis met een walgelijke geur, maar oké. Eindelijk kunnen we een keertje op de markt eten, daar word ik wel zo blij van. 's Avonds, toen we voor een drankje wilden gaan, bleek dat we inderdaad niet het juiste centrum gevonden hadden, ook al waren we toch erg blij dat we deze plek gezien hebben. Naar het andere centrum moet je met de bus of taxi en daar zijn restaurantjes, cafétjes, barretjes, heuse clubs en rooftopterrassen, oh wat gaaf. Jammer alleen dat we niet genoeg geld mee hebben genomen om veilig thuis te komen, een aantal drankjes te doen én de entree te betalen voor de clubs, dus we hebben het met een avondje terrassen moeten doen, wat ook erg leuk was. Mensen kijken in Colombia levert tenminste echt wat op, de vrouwen in zeer sexy (of vrijwel geen) kleding, die zich praktisch aanbieden aan iedere willekeurige man die interesse heeft, dingen die gebeuren op terras waarover wij in Nederland schande zouden spreken en allerlei verkopers/bedelaars die voorbij komen, een jonge dansgroep die voor ieder terras optreedt en daarna met de pet rondgaat, en van alles nog wat. We hadden al niet zoveel geld meegenomen, maar hier is toch nog te veel aan opgegaan, jammer, maar het is het wel waard. Uiteindelijk hadden we nog net genoeg over om de drankjes en de fooi, die bij ieder restaurant bij de prijs op wordt geteld, te betalen en hebben we de taxi voor de deur van het hostel even laten wachten op zijn geld.
Over het algemeen vind ik toch wel dat de vrouwen in Colombia klasse hebben; ze kleden zich altijd leuk aan, verzorgen zichzelf goed en doen altijd moeite voor hun uiterlijk en ze weten ook dat ze er goed uitzien (op een positieve manier). Het waren enkel de typetjes die wij hier op terras zagen, klaar voor een avondje flink dansen en aandacht krijgen, waar ik wat minder positief naar keek. Want over het algemeen vind ik dat de vrouwen in Nederland nog wat van de Colombiaanse kunnen leren; zo verslonst als wij (ik en ik weet ook vele anderen) vaak over straat gaan: joggingbroek, knot op het hoofd, sweater aan, en ja ik ga zelfs in mijn pyjama en sloffen nog wel eens kleine stukjes over straat) er ooit bij lopen, daar zouden ze hier dan weer schande van spreken denk ik. Maarja, wij (velen) gedragen nog wel iets fatsoenlijker op stap, naar mijn mening, want hier kijk ik ooit echt mijn ogen uit wat er zomaar in het openbaar allemaal gebeurt... (Net als vele mannen denk ik ;) ).