Een verrassende ontmoeting

Hallo Peru, daar ben ik weer, terug van weggeweest. Volledig tegen mijn plannen in, heb ik besloten de 12-uur durende reis met de boot van Leticia (Colombia) naar Iquitos (Peru) te ondernemen. Met het vliegtuig terug van Bogota en vanaf daar richting het zuiden te gaan reizen gaat nu dus niet meer, vanaf Peru wordt het omhoog, Ecuador doorkruisen om daarna nog wat laatste plekjes in Colombia te bezoeken en naar huis te vliegen. Het einde begint eraan te komen. Iquitos is dus echt een tussenstop, met een beetje hoop hoef ik er niet eens een nacht te verblijven en kan ik gelijk een vlucht naar Tarapoto, Peru, boeken, om vanaf daar met de bus door te gaan richting Ecuador.
Helaas, dat mocht niet zo zijn. Toen ik aankwam, was de vlucht al weg, dus op zoek naar een goedkoop hostel, wat een hele opgave was volgens de taxichauffeur, in verband met een groot feest in de stad dit weekend. Volgens mij wilde hij mij gewoon naar een dure plek brengen om weer commissie te krijgen, maar oké. Een budgetvriendelijke plek gevonden, op bed ingestort en meer dan 12 uur geslapen. wel pas nadat ik weer volledig gewend aan de geur van Peru. Geloof het of niet, maar Peru heeft een speciale geur, ik word in dit hostel zo herinnerd aan mijn vorige reis en ik weet zeker dat het te maken heeft met de geur die er hangt. Ik word er helemaal gelukkig van Het was best een zware reis, waarvoor ik om kwart voor 2 's nachts bij de haven moest zijn om overgezet te worden, om toegang tot de boot krijgen. Wat niet was gelukt, ik werd om half 3 wakkergemaakt door de meneer van het bedrijf die mij hiernaartoe zou brengen, met de mededeling dat we ons allebei verslapen hadden. Dat werd dus haasten haasten, hé wat een toeval dat doet me ook denken aan de manier waarop ik hier gekomen ben.. Uiteindelijk ben ik ruim op tijd aan boord gegaan, waar ik al gauw bevriend raakte met een zeer gelovige Peruaanse jongen. Aangezien ik graag de zonsopkomst wilden zien, ging ik in op zijn uitnodiging tot een kopje koffie, wat uiteindelijk resulteerde in heel interessante gesprekken over werkelijk van alles, maar ook zeer weinig slaap. Verder ben ik nog ten huwelijk gevraagd door een 42-jarige man, die dat daarna heel trots naar zijn vrienden riep waardoor echt iedereen ineens omkeek en de rest van de reis regelmatig een keer mijn naam naar boven kwam. Avonturen, avonturen. Uiteindelijk heb ik dus zeer weinig geslapen tijdens de reis en was ik maar wat blij toen ik mijn kussen aanraakte en eindelijk kon uitrusten.
De volgende ochtend heb ik maar meteen mijn vlucht geboekt, voor de volgende dag wel, want zo'n grote feestdag vind ik het wel waard om een dagje extra voor te blijven. Dus mijn zaterdag staat in het teken van de stad verkennen en daarna naar het plaza San Juan gaan, voor het feest. En dat is nog eens iets leuks om mee te maken zeg! Overal werden dingetjes verkocht, heel veel eten, heel veel mensen, heel veel muziek en kleine feestjes, een op het grote plein een mensenmassa van hier tot Tokio, danseressen, nog meer souvenirs, etc. etc. Een beetje zoals Koningsdag bij ons. Hier heb ik dan ook een intens geluksmomentje meegemaakt: aangezien ik bijna 3 maanden in Colombia heb gezeten, heb ik geen enkele keer (voor mij) normale muziek gehoord, die niet van mijn eigen telefoon afkwam. Daar wordt echt alleen maar uitgegaan op salsa, bachata en vele andere soorten 'stijldansmuziek', en is een beetje house, of andere soorten 'normale muziek' echt niet te bekennen. Wat voor mij echt wel afzien was tijdens het uitgaan. En hier, in Peru, op mijn allereerste dag dat ik weer in het vertrouwde Peru ben, wordt er daar zomaar echt een heerlijk nummer gedraaid, wat me wel zo blij maakte en wat blijkbaar aan mijn gezicht af te lezen was, naar ik later hoorde. Er waren dan helaas volledig geen mensen in het zaakje, maar ik kon al genoeg genieten door er een aantal keer heel traag voorbij te lopen.
Tegen de avond werd ik aangesproken door 2 jongens, of eigenlijk door 1, die later zijn vriend erbij haalde. Een beetje sceptisch was ik wel, want je raakt eraan gewend overal door iedereen aangesproken te worden en het enige waar ze meestal in geïnteresseerd zijn is geld of het feit dat ik een jonge, blonde, Europese meid ben, die alleen is. Dusja, de ene keer luister ik wel naar iemand die wat te vertellen heeft en de andere keer negeer ik ze maar gewoon volledig, omdat het echt ooit vermoeiend is. Als bij toeval heb ik deze jongen dus wel aangehoord, die zich uitgebreid voorstelde en daarna zijn vriend erbij haalde (toen dacht ik nog dat het weer zo'n koppelpoging werd), hem uitgebreid voorstelde en me aanbood om me een beetje rond te leiden op het feest, omdat ze konden zien dat ik het allemaal erg leuk vond om te zien, maar dat ik eigenlijk geen idee had wat er zich allemaal nu eigenlijk afspeelde. En aangezien ze allebei zo oprecht en onschuldig overkwamen, en bovendien geen enkele opmerking over mijn uiterlijk gemaakt hebben, besloot ik maar met ze mee te gaan. Ze hebben me alles van het feest laten zien, werkelijk alles uitgelegd wat er maar uit te leggen viel, zelfs nog een aandenken voor me gekocht en me getrakteerd op een Juan, een zeer typsiche maaltijd uit deze regio. Daarna hebben ze me kennis laten maken met wat typische drankjes met ingrediënten uit de jungle (denk aan houtsoorten e.d.) en zijn we naar de disco gegaan, omdat zij blijkbaar mijn gezicht hadden gezien toen ik langs dat ene zaakje afliep, wat zo'n boekdelen sprak dat ze van me een avondje disco niet wilden onthouden, met jawel, once in a while, echt goede muziek. Deze plek, waar ik eigenlijk niet eens een nacht had willen blijven, is nu al een van de betere plekjes geworden waar ik ben geweest.